கசந்து பின்...

24/04/2004

என் வாழ்க்கை வசந்தத்தில்

முட்களாய் பூத்தவளே!

உன் புன்னகைக்குள் ஏனடி

பூகம்பத்தை

ஒளித்து வைத்தாய்?

நெற்றியின் மீது

நினைவுகளால் சுட்டுச் செல்பவளே!

மரணத்தை ஏனடி

மகுடமாய் அணியச் சொல்கிறாய்?

தினம் ஒரு மரணம்,

தினம் ஒரு ஜனனமாய்...

பலப்பல விதங்களில் என்னை

பகிடிவதை பண்ணாதே!

உன்னாலே சிதறிப்போன

உள்ளத்தை

எங்கே போய் சேகரிக்க?

அப்படி என்ன

கேட்டு விட்டேன்?

என் சுவாசங்களை

தவற விட்டதால்

உன் மூச்சுக் காற்றில் கொஞ்சம்

முகரத்தானே கேட்டேன்?

என் கனாக்களில் உன்னைக் கண்டு

உன் கனவுகளில் எல்லாம்

என்னைத் தானே கேட்டேன்?

என் இதயத்தை உனக்குத்தந்து

உன் இதயத்தில்

இடம் ஒன்றைத்தானே கேட்டேன்?

அப்படி என்ன

கேட்டு விட்டேன்?

பார்க்க மறுக்கிறாய்.

பழக மறுக்கிறாய்.

சேர்க்க மறுக்கிறாய்.

சிரிக்க மறுக்கிறாய்...

இது என்ன-

தவணை முறையில் தண்டனையா?

அல்லது

பார்த்ததற்கான பரிசுகளா?

கனிந்த பின் ருசிப்பது

கனி ஒன்று தான்..

கசந்து பின் இனிப்பது

காதல் மட்டும் தான்...

கனிய மாட்டாயா?

இரவுகளில்

இம்சை செய்பவளே!

கனவுகள் உனக்குச் சம்மதம்...

காதல் ஏன் சம்மதமில்லை?

என்னைப் பிடித்திருக்கிறது...

காதலை ஏன் பிடிக்கவில்லை?

Comments

இரவு ஏழு மணிக்கெல்லாம் ஏதும் எழுதச் சொல்கிறது தனிமை. தனிமை கூட ஒருவகையில் மருத்துவம் தான். சோகமான பொழுதுகளில் சுகம் தருகிறதே? தனிமை - எப்பொழுதும் சக்தி மிக்கது! சூரியனின் தனிமை சுட்டெரிக்கிறது. நிலவின் தனிமை அழகில் மிக்கது. தாஜ்மஹாலின் தனிமை காதலை ஆள்கிறது. பாகற்காய் போன்றது தனிமை. அவ்வப் போது சேர்த்துக் கொண்டால் ஆயுளுக்கும் நல்லது. பின்னிரவுப் பொழுதுகளில் பிரகாசம் குறையும் போது தாலாட்டவும் செய்கிறதே தனிமை. தனிமை ஒரு கொடை தான். திகட்டாத வகையில் - அதை பாவிக்கும் போது. . . .

என் முற்றத்துக் கவிதைகள் (ஹைக்கூ தொகுதி)

ஹைக்கூ என்பது நீண்ட நெடிய வரலாறு கொண்டது. நான் இங்கே அதன் வரலாற்றைப் பற்றிக் கூறப்போவது கிடையாது. அதன் வரலாற்றைப் பற்றி முழுமையாக தெரிந்து கொள்ள இங்கே சொடுக்கவும் http://en.wikipedia.org/wiki/Haiku (நன்றி விக்கிபீடியா) தமிழில் ஹைக்கூ எழுதுவதற்கு கடைப்பிடிக்க வேண்டிய நியாயமான சில விதிமுறைகளை, மறைந்த எழுத்துலக ஜாம்பவான் சுஜாதா அவர்கள் தனது ஹைக்கூ எழுதுவது எப்படி என்கிற புத்தகத்தில் இலக்கணமாக வகுத்திருப்பார். அதாவது, தமிழில் எழுதப்படும் ஹைக்கூ ஆனது :- சொந்த அனுபவமாக இருக்க வேண்டும் / பார்த்து உணர்ந்ததாக இருக்க வேண்டும். மூன்று வரிகளுக்குள் எழுத வேண்டும். முதல் இரண்டு வரிகளில் ஒரு கருத்தும், இறுதி வரியில் தொடர் கருத்தும் சொல்ல வேண்டும். முடிந்த வரை சுருக்கமாக, அளவில் சிறிதாக இருக்க வேண்டும். ஹைக்கூ ஆனது, முதல் வரியும் இறுதி வரியும் ஐந்து வசனங்களையும், நடுவரியில் ஏழு வசனங்களையும் கொண்டதாகவே எழுதப்படுவது வழக்கம். ஆனால் தமிழுக்காக அந்த நியதியை சற்று தகர்க்கலாம். அத்துடன் சென்றியு எனப்படும் ஒரு வகையும் உள்ளது. ஹைக்கூ போலவே வடிவ...

தேநீர் வேளை

உனக்கும் எனக்குமிடையிலான தேநீர் வேளைகளை நான் அதிகம் நேசிக்கின்றேன்... காதற்ற தேநீர்க் குவளையை நீ நீட்டும் போது உன் கைவிரல்கள் தொடாமல்தான் வாங்கப் பார்க்கின்றேன். மீறியும் பட்டால் முறைக்காதே. என் தவறு ஏதுமில்லை. இரும்பைக் கவர்வது காந்தத்தின் இயல்புதானே.... நீ தரும் தேநீர் உள் நாக்கில் தித்திக்கும். உன் கூந்தல் வாசம் என் உயிரோடு கலக்கும். நம் இயல்பான பேச்சுக்களின் இடையே உன் கண்கள் என் கண்களை வேறு உலகத்திற்கு இட்டுச்செல்வதை தடுக்க முடியாமல் தடுமாறி, நொருங்கி உன் தேநீர்க் குவளைக்குள் விழும் என்னை சட்டென எடுத்துக் குடிப்பாய். நீ விரும்பித்தான் குடித்தாயா என்பதை உன் கடைவாயில் ஒட்டியிருக்கும் காதல்தான் சொல்ல வேண்டும்! . .

தெருப்பாடகன்!

Search This Blog